Een weekje vrijgezellenleven!

Hoi hoi, hierbij nog even een kleine update van Jeroen over de week dat Edith terug was in Nederland.

Voor een ieder van jullie die zich zorgen heeft gemaakt over het feit dat ik alleen achter bleef in Hyderabad, no worries… De eerste paar dagen (donderdag en vrijdag) heb ik me nog vooral alleen bezig gehouden. “Ongezellig”, hoor ik jullie denken, maar nee, af en toe even op jezelf zijn is niet erg hoor. En ik had het leuke vooruitzicht om in het weekend met collega’s naar Chennai te gaan. Dus die paar dagen alleen waren eigenlijk wel lekker.

Op zaterdagochtend vroeg (5:30) vertrokken we (Martin, Linda en ik) naar hotel Westin om collega Erik op te halen. Martin er Erik ken ik al lang, want ze komen uit mijn eigen team in Amsterdam, en Linda is de nieuwe expat voor een ander Nederlands team. Het beloofd dus een gezellig weekendje te worden. Nadat we Erik hebben opgehaald op naar vliegveld en na een uurtje vliegen landen we in Chennai. Erik heeft alles geregeld en heeft ook een leuk hotel geboekt op 45 minuten rijden van het vliegveld. Eigenlijk ligt het hotel in Mahaballipuram en niet zozeer in Chennai zelf. Dat is best prima, want de leukste bezienswaardigheden zijn toch hier te vinden.

Eenmaal aangekomen zijn we blij verrast over de locatie van het hotel. Het ligt aan een breed, mooi zandstrand en tegen de tempels van Mahaballipuram aan. Ideaal dus, goed gedaan Erik!! Omdat we vroeg opgestaan zijn ’s ochtends, besluiten we om de eerste dag lekker aan het strand te gaan liggen en wat te eten en drinken. Zo gezegd, zo gedaan. Goede vis op kaart en met z’n allen een biertje erbij, proost!

De oceaan is ook erg plezierig, goed warm en flinke golven. Met name dat laatste is iets waar je me altijd een plezier mee kan doen. En wat blijkt, Linda is ook een waterrat, dus wij vermaken ons wel. Ach ja, een kinderhand is gauw gevuld… 
Tegen zonsondergang (niet in zee helaas, maar dat maken we morgenochtend wel goed), nog even lekker over het strand lopen. iPod mee en even ontspannen met de voeten in het zand, een beter vakantiegevoel is er niet.

De andere ochtend besluit ik vroeg op te staan. Erik zou met me mee doen, maar ik krijg al snel een bericht van hem dat hij bijna niet geslapen heeft (kapotte airco) en nog even blijft liggen. Dus om 6 uur uit de veren, camera mee en op naar de zonsopgang. En wat blijkt, ik ben niet de enige. Het dorpje is een vissersdorp en ook alle vissers nemen even de tijd om van de zonsopgang te genieten. Okay, eerlijk toegegeven, op deze eerste ochtend had de zon wel wat mooier op kunnen komen, maar toch was het genieten. Veel boten, bedrijvigheid, de tempels in de verte, en een enkele andere toerist (backpackers zie je hier voornamelijk) die ook vroeg is opgestaan om de zon te zien opkomen. Na een beetje rondstruinen op het strand, foto’s maken van rotstempels en bootjes, heb ik nog altijd 2 uur te gaan voordat we gaan ontbijten. Dus ga ik eerst maar eens even hardlopen op het strand. Door het diepe zand was het een stuk zwaarder dan ik dacht, dus na 3km was ik kapot en doorweekt. Dus even afkoelen in het water en een stukje zwemmen (ja, een prima gezonde levensstijl hier, zou ik zo zeggen). Daarna nog even tijd om van de zon te genieten en dan wordt de rest eindelijk ook eens wakker, ik heb er inmiddels al ruim 3 uur op zitten…

Vandaag –zondag- besluiten we om de tempels in de omgeving te gaan bekijken. Dus na het ontbijt spullen pakken en buiten het hotel een autoriksja aanhouden. Voor 900 rupees brengt de driver ons naar alle mooie plekken (dus 11 euro voor 4 personen!!!). De tempels zijn nog net zo mooi als vorig jaar, maar doordat we nu niet afhankelijk zijn van een hoteltaxi, zoals vorig jaar, hebben we meer tijd om rond te kijken. In de hitte lopen we langs alle mooie bezienswaardigheden, en de tussenstukken overbruggen we in de riksja. Ja, Erik voorin bij de driver en de anderen met z’n drieën achterin. Was een kleine uitdaging met 3 volwassenen, maar we hebben er wel de hele dag lol om gehad. Aan het eind van de rit werden we natuurlijk als goed toerist geacht om wat souvenirs te kopen. Erik koopt vooral veel voor zijn vrouw en dochters in Nederland en Linda en ik kopen ieder een klein beeldje uitgehakt in steen. Erg leuk. Martin is niet zo van de souvenirs, dus die kijkt vooral erg geamuseerd toe. Maar dan worden de verkopers onderling nogal wat jaloers en krijgen ze ruzie, tijd om te vertrekken uit het gekkenhuis!!

Bij terugkomst in het hotel rond 3 uur is het etenstijd en we strijken neer op het terras voor een biertje en eten. Daar blijkt dat ze bruin fruit op de kaart hebben staan. Voor diegene onder jullie die niet weten wat bruin fruit is: dat zijn snacks uit de frituur… Lekkere fish fingers, mozzarella snacks en andere erg gezonde hapjes (wat zei ik ook alweer over gezonde levensstijl…???). Tegen de tijd dat we klaar zijn met “lunchen” en borrelen en het eigenlijk alweer tijd om te gaan douchen en aan te schuiven voor het avondeten.

De volgende ochtend ben ik wederom vroeg uit de veren (ja, helaas ben ik een erg lichte slaper die een stuk beter slaapt zonder iemand naast me, sorry Edith…). Deze keer zouden zowel Linda als Erik mee gaan (Martin is niet zo van het vroege opstaan). Maar wat blijkt, ze hebben allebei om 6 uur uit het raam gekeken, zagen alleen wolken, en zijn weer naar bed gegaan. Daar zouden ze spijt van krijgen. Want ook ik was in eerste instantie licht teleurgesteld, maar binnen een kwartier zag alles er anders uit. Dus weer mooie foto’s gemaakt, mooier dan gisteren zelfs. En daarna nog lekker lang gewandeld op het strand. En wat zie je dan ’s ochtends vroeg een hoop. Schildpadden op het strand, aangespoelde vissen, honden, wandelaars en vissers die netten binnenhalen.

Nadat de rest ook weer het daglicht heeft omarmd, gaan we eerst ontbijten en daarna is het tijd voor (hopelijk) een hoogtepunt in de Indiase wereld: Holi. Voor degenen die de foto’s van vorig jaar nog kan herinneren, dat is het festival waarbij met kleuren gegooid wordt.

Martin voelt zich niet zo lekker, dus die blijft achter in het hotel, maar Linda, Erik en ik laten ons weer naar de omgeving van de tempels brengen. “Men” zegt dat als er ergens Holi gevierd wordt, het daar zal zijn. Want wat blijkt: Holi is een meer noordelijk feest en in Chennai leeft dat niet echt. En dat is te zien, want afgezien van een paar kleine groepjes viert hier niemand Holi. Dat is een kleine domper, want vooral Linda en ik hadden ons wel erg verheugd om mee te kunnen doen, we hadden er zelfs oude kleren voor meegenomen.

Een beetje teleurgesteld lopen we vanuit de tempels over het strand terug. En daar begint de fun. Het vieren van Holi vindt namelijk niet bij de tempels plaats, maar op het strand. Dus we zien diverse grote groepen mensen die elkaar onder aan het smeren en spuiten zijn met kleurrijk water en poeder. En als we dan een foto maken van een van de groepen, dan vraagt dat natuurlijk om een tegenprestatie…!! Het eindresultaat is een knalroze gezicht bij ons alle drie. Nadat we zijn ingewijd, zijn we natuurlijk algauw een attractie voor anderen op het strand en iedereen kijkt ons dan ook lachend aan terwijl ze roepen: “Happy Holi!!!”.

Lopend over het strand komen we op een gegeven moment bij een groep vissers die netten aan het ophalen zijn. Na wat uitleg begrijpen we dat de netten enorm zijn (ze zijn niet voor niets met 15 man aan het trekken), en ze reiken helemaal tot aan het achterste bootje op zet. Voor het begrip: dit bootje is zeker 400-500 meter ver weg!!! Natuurlijk vinden de vissers ons grappig met ons roze gezicht en een gesprek is dan ook gauw gestart. Daarbij komt ook het verzoek aan ons om even mee te helpen trekken zodat we de vis kunnen zien als die op het droge is. Duurt maar 25 minuten zeggen ze. Dus Erik en ik laten ons niet kennen -is natuurlijk puur mannenwerk dit…vrouwen mogen langs de kant in de zon levend staan verbranden-, en we begeven ons tussen de andere vissers. Algauw komen we erachter waarom het nog 25 minuten moet duren, want op 1 of 2 anderen na werken Erik en ik wel degelijk het hardst om dat net op het strand te krijgen. Het gaat voornamelijk op Indiaas tempo. 30 minuten later en met bebloede handen van het sjouwen (ja, kantoorhandjes hebben niet veel te lijden…) zijn er ongeveer 7 visjes te zien en de bulk moet nog steeds komen. En dat kan best nog wel weer eens een half uur duren. Dus dan geven we er toch maar de brui aan, mede omdat Linda inmiddels ook aan het smelten is terwijl ze toekijkt.

Op de terugweg naar het hotel wassen we ons nog even in de oceaan, en wat blijkt, de kleur komt er niet echt goed af, oh oooh….. Ze hebben natuurlijke kleuren gebruikt om ons in te smeren en die zijn hardnekkig. Dus eerst met zeewater, daarna met zeep op het toilet en daarna nog eens in het zwembad. En nog zien we flink roze. Ach ja, beter bewijs dat we “gevierd” hebben, is er niet.

Eenmaal terug in het hotel vinden we Martin, en is het tijd voor lunch, of in dit geval weer bruin fruit. Beetje zwemmen nog, beetje in de zon liggen en even kijken naar de Holi viering van een bedrijfsuitje in het hotel. Vooral dat laatste was indrukwekkend, dat was een schuimparty, rain dance en Holi viering in één. Nou dat is nog een vieren!!!

En dan komt toch echt een einde aan een mooi weekend.

De werkweek erna nog even gebruik gemaakt van mijn tijdelijke vrijgezellenbestaan. Veel uit eten met collega’s, ’s avonds nog even filmpje kijken, ’s ochtend veel sporten. En dan zit het er zaterdagochtend weer op. Ik ga Edith ophalen op het vliegveld, want stiekem heb ik haar ook wel weer gemist hoor (Ja Annelies, ik had nog geen reactie gestuurd op je whatsapp bericht, maar bij deze!!!).