25-24-23

Bali! Wat hebben we ontzettend genoten op Bali, we hebben een weekje niks gedaan en zijn heerlijk bijgekomen. Strand, zon, goede boeken en heerlijk gegeten. Wat wil je nog meer. De eerste dagen lekker aan het strand en de laatste dagen in de heuvels van Ubud. En ja, dat hotel! Joris, je mag jaloers zijn hoor!! Foto’s zeggen meer dan woorden dus…

Na terugkomst was er weer werk te doen. Er kwamen twee dames, Ramya en Shilpa, ons team versterken. We konden er dus met frisse moed weer tegenaan. Dat betekende dus ook een beetje opsplitsen: Jeroen was er voor de 2 nieuwe dames en zelf hield ik onze “fantastic four” aan het werk. Zo vliegen de laatste weken voorbij. Tevens dienen we ons klaar te maken voor overdracht want 30 juli arriveert onze opvolgster en uiteraard willen we dan alles goed op orde hebben hier.

Ramya en Shilpa hebben ons nog meer verbaasd als de eerste lichting mensen. Ze gaan nog sneller en nemen alle processen goed op. Uiteraard heeft het wat praktische oefening nodig, maar het ziet er naar uit dat deze dames niet de volle 6 maanden nodig hebben om op gelijke hoogte te komen. Ook gaat het opnemen van nieuwe mensen in de bestaande groep goed. Valt ons hoe dan ook op in India. Je wordt hier opgenomen in de groep, ongeacht de kleur van je ogen (o ja, dat is makkelijk ze hebben allemaal dezelfde kleur;-), je lichaamsgewicht of je kleding. Iedereen heeft zijn/haar kwaliteit en daar wordt je voor gewaardeerd. Daar kunnen we in NL echt nog wel iets van leren! Daar heeft de indruk die je maakt tijdens je eerste ontmoeting veel invloed. Hier wordt je direct welkom geheten en opgenomen. De enige invloed is of je van Noord India of Zuid India komt.

De aangiftes waar we sinds enkele weken mee zijn gestart gaan goed en ze vinden het geweldig om te doen. Het kunnen er niet genoeg zijn. Vooral de mannen gaan als een trein, de een qua snelheid (afremmen af en toe even nodig, kwaliteit boven kwantiteit!) en de ander qua cijfermatig puzzelwerk. Toch heeft de NL fiscale wetgeving en het cijfermatig inzicht nog grote ontwikkeling nodig. Dat eerste is inderdaad logisch, maar van dat tweede hadden we iets meer verwacht gezien de boekhoudcolleges die ze ook hebben gehad tijdens hun opleiding. Toch kom je op die manier ook weer grappige dingen te weten. In NL zo logisch als was dat de debetzijde van een balans links staat en de creditzijde rechts. In India is het precies andersom! Ja, dat is dan wel even wennen. Uiteraard is het stoeien met de software programma’s ook nodig. Daar hebben we in NL meer kaas van gegeten dan de mensen hier. Herhaling is key, en niet 1 keer, maar wel 4 of 5 keer is nodig, ook al geven ze aan dat ze het al na 1 keer snappen! Je went eraan. Je geeft de theoretische training, iedereen geeft aan dat ie het snapt. We gaan naar de praktijk en je merkt dat niemand er een snars van heeft begrepen! Normaalste zaak van de wereld hier. Een stap vooruit, drie stappen terug, dat is het motto!

Toch hebben we er alle vertrouwen in dat het met de juiste begeleiding gaat lukken. Werk voor onze opvolgster dus. Wij zetten deze laatste weken met name de puntjes op de “i” , zodat de processen die volledig over zijn naar India goed lopen en dat daar de stap gemaakt kan worden naar volledige communicatie met NL collega’s zonder tussenkomst van een NL expat. En we moeten eerlijk zeggen, dat gaat ons lukken ook. (We komen niet eerder naar huis!)

Langzaam begint het aftellen en gaan we ons bedenken over wat we gaan doen bij terugkomst. Er is het afgelopen half jaar immens veel verandert binnen ons team, met name door de overgang van werkzaamheden naar India. Welk werk is er voor ons als we terug zijn, waar willen we ons mee bezig houden en kunnen we nog betrokken blijven bij dit project?
Enorm veel vragen, maar nog weinig antwoorden. Spannend weer en er zullen zeker verschillende gesprekken nodig zijn om ons plekje weer te verwerven binnen het team.

Maar eerst de zaken nog even goed afronden hier. Nog 25 dagen te gaan…