Downtown Bollywood

Op 17 mei was het dan zover. Er stond weer een hoogtepuntje te wachten, namelijk het Mekka van de Bollywood films, Mumbai. Niet in de laatste plaats omdat we daar Mariken, Jeroens zus, zouden zien. Zij had besloten om een lang weekend naar India te komen en waar beter dan in bruisend Mumbai.

Maar voordat we daar waren, hadden we nog wat kleine hobbels te nemen. Niet in de laatste plaats het leren lezen en onthouden van vliegtijden. We zouden op vrijdagavond 19.20 vliegen, maar een of andere hersenkronkel had er bij Edith voor gezorgd dat ze ervan overtuigd was dat het half 9 was. Dus hadden we met Ramesh (onze Driver) afgesproken dat we om 19.00 naar het vliegveld zouden vertrekken. Toen we eenmaal in de auto zaten kwamen we er vrij snel achter dat er iets niet goed gegaan was. Half 9 leek wel verdacht veel op de tijd van de terugvlucht alleen dan 's avonds in plaats van maandagochtend. Oh oooh.... Een blik op de tickets leert ons dat de vertrektijd 19.20 is en op dat moment is het al 19.00.

Ramesh probeert ons vrolijk te houden met het (doorgaans steekhoudende) argument dat vliegtuigen in India toch wel vertraging hebben, zeker in de richting van Mumbai. Hij zal proberen om ons toch op tijd af te leveren. Voor de goede orde, op een niet-drukke dag duurt de rit van ons appartement naar het vliegveld toch al gauw 25-30 minuten. Eigenlijk een volstrekt onmogelijke opgave dus... Maar al snel blijkt waarom Ramesh Driver is geworden in plaats van belastingadviseur. In Nederland zou zijn rijgedrag bestempeld worden als idioot en zou het in een aflevering van Wegmisbruikers niet misstaan (nee dat is niet overdreven). Rechts en links inhalen op de snelweg met gemiddeld 160km/u, afgewisseld door kleine stukjes spookrijden en heel heeeel veel toeteren. Hij wurmt de auto tussen het andere verkeer door op plaatsen waar het eigenlijk helemaal niet past. En als mensen niet snel genoeg aan de kant gaan gaat hij zó dicht op ze rijden dat ze er bang van worden en op de meest onmogelijke plaatsen aan de kant gaan (de absoluut overtreffende trap van bumperkleven). Op sommige plekken staan politie controles waarbij men zachtjes zigzaggend tussen de borden op de weg door moet. Ramesh presteert het om nog net heel even te remmen en er met 80-90km/u doorheen te vliegen, verbaasd kijkende agenten achter zich latend. In Nederland noemt men het zwaar onverantwoord en was het al lang op vechten uitgedraaid, hier in India noemt men het gewoon een beetje haast. Het eindresultaat: 17 minuten later op het vliegveld. De boodschap van de check-in counter: net 5 minuten te laat!!!

Als we weer buiten komen, nadat we onze ticket voor woekerprijzen hebben omgeboekt naar 6.00 de volgende dag, zien we Ramesh niet meer. Onze eerste gedachte: die heeft problemen met de politie gekregen. Maar nee hoor, hij is ergens gaan parkeren. Hij baalt als een stekker! Niet omdat ondanks zijn bewonderenswaardige prestatie we de vlucht toch niet gehaald hebben, maar omdat hij het naar eigen zeggen op een nog rustigere dag in 12 minuten had kunnen doen... Net even die 5 minuutjes... Blijkbaar kan het dus nog sneller, maar we besluiten om maar niet te vragen hoe hij dat in gedachten heeft... Nadat we hem gerustgesteld hebben dat het toch echt niet zijn schuld is dat we de vlucht gemist hebben, rijden we rustig terug naar huis: 35 minuten op normaal tempo.

Mariken had ons die avond ge-sms-t toen ze was aangekomen in het hotel. Dat was redelijk laat, dus we gingen er vanuit dat we de volgende dag rond een uur of 9 's ochtends in het hotel zouden zijn.

De volgende ochtend verliep alles soepel. Zelfs zo soepel dat we om 8uur al in het hotel waren, waar de receptie nog net even tijd had om Mariken wakker te bellen. Onze rit vanaf het vliegveld duurde ongeveer een half uurtje. Die van Mariken 5 keer zo lang. Wat blijkt, haar taxi chauffeur wist de weg niet, en heeft haar zo'n beetje heel Mumbai laten zien.

We zijn er, dus het weekend kan beginnen!!! Eerst maar eens even lekker ontbijten. En dan na het ontbijt een tripje regelen om Mumbai te zien. Zo gezegd zo gedaan. Na het eten regelen we een auto. We hebben de keus. De standaard limousine service in een BMW5, of een in vergelijking licht ordinaire Toyota Innova. Wij eenvoudige mensen als we zijn gaan toch maar voor de Innova, beter qua prijs en niet zo decadent. Want Mariken en Jeroen kijken elkaar eens aan en zeggen: "we gaan ons toch niet in een BMW5 de stad laten rondrijden...dat gaat wel een beetje ver". Eenmaal buiten staat er toch wel BMW te wachten... Een gratis upgrade van het hotel. Tja, decadent of niet, zoiets kun je maar beter niet afslaan toch (principes zijn er om overboord te gooien, toch)??? Een klein beetje ongemakkelijk stappen we in. Je wordt als blanke buitenlander hier doorgaans al aangestaard alsof je van een andere planeet komt, laat staan als je uit zo'n auto stapt, want hij was echt heel dik!! Maar na verloop van tijd begint het te wennen en is het eigenlijk wel een erg lekkere auto.

Dus op chique Mumbai verkennen, wie had dat gedacht. We beginnen bij wat mooie gebouwen die Mumbai heeft overgehouden aan de Raj. Klassieke Engelse panden die er toch nog allemaal wel goed onderhouden uitzien. Het treinstation, het gerechtshof, een ziekenhuis etc. Op onze trip komen we ook bij een openbare wasserij. Miljoenen stuks kleding vanuit de hele stad komen hier om gewassen en gedroogd te worden. Keurig netjes op kleur gesorteerd, we hebben geen idee hoe het kan dat zo'n chaos toch netjes weer terug komt bij de rechtmatige eigenaar. Hetzelfde geldt voor de mannen die lopend enorme planken met lunch dragen door de hele stad. Het eten wordt gemaakt in de buitenwijken en gaat vervolgens via een carrier naar de consument. Bedrijven zoals de wasserij en de catering behoren tot de meest efficiënte ter wereld en grote namen als Bill Clinton en Steve Jobs zijn wel eens komen kijken hoe dat in zijn werk gaat.

Daarna gaat de tocht naar Collaba Causeway. Een lange straat met allerlei café's en kleine souvenierwinkeltjes. Hier kun je tenminste nog eens veel leuke spulletjes kopen zonder je echt zorgen te hoeven maken over je portemonnee. Nadat we wat inkopen hebben gedaan, gaan we verder. Onze bescheiden auto brengt ons naar de Gateway of India en het Taj Mahal Palace Hotel (voor dit laatste komt de auto wel goed uit, wamt dan komen we tenminste in stijl aan bij dit über-chique hotel. De Gateway is een erg mooi monument wat is neergezet ter ere van de aankomt van de Engelse koning tijden de Engelse regeerperiode. Wanneer we er rondlopen lijkt het af en toe wel of wij zelf de attractie zijn, zo vaak worden we op de foto gevraagd.

In het mooiste en duurste hotel van de stad, wat zelf ook hoog op de lijst van bezienswaardigheden staat (het is een 150 jaar oud pand uit de Raj), drinken we wat. Het hotel biedt onderdak aan een paar van de beste restaurants van de stad en zo'n beetje elk groot (en vooral duur en exclusief) modemerk heeft er een boutique.

Lunchen doen we bij Khyber. Een mooi restaurantje waar ze echt lekker Indiaas eten serveren. Zoals gebruikelijk bij dit soort restaurant bestel je wat lekkere gerechten in de hoop dat je niet voor een heel weeshuis te eten krijgt. Ook deze keer is de hoop tevergeefs. Heel veel en heel lekker!

Na de lunch cruisen we nog een beetje door de stad in onze luxe bolide, waarbij we onderweg uitstappen om de mooie plekken van de stad te ontdekken. Midden in de stad is een groot grasveld, waar honderden mensen cricket aan het spelen zijn. Blijkt dat het (op een professioneel team na) allemaal werknemers van restaurants en winkels in de buurt zijn dien in hun lunchpauze allemaal aan hun verslaving komen toegeven. Mooi om te zien zo midden in de stad.

Verder is gewoon door de stad rijden ook al een mooie trip. Mumbai mag zich met recht een waardige metropool noemen met mooie baaien, wolkenkrabbers en een fantastische skyline. Het is een westers uitziende stad, met de Indiase charme van een drukke chaos.

De fantastische skyline komt vooral 's avonds tot zijn recht. De voornaamste reden waarom we in het Four Seasons zijn gaan slapen is dat ze (schijnbaar) de beste sky bar hebben van heel Mumbai. En daar is geen woord aan gelogen!!! 'S avonds besluiten we om naar de bar te gaan om daar een drankje en een piepklein hapje te doen, we zitten immers nog bomvol van de lunch. Eenmaal boven aangekomen, blijkt de bar een verzamelplek te zijn van toeristen, zakenmensen en de Mumbai jetset. We herkennen ze natuurlijk niet, maar er wordt gezegd dat de sky bar van het Four Seasons grote aantrekkingskracht heeft op de Bollywood sterren. Beetje drinken, beetje snacken, beetje genieten van het uitzicht, beetje kletsen, en dat alles op het hoogste en mooiste dak van Mumbai.

Zo'n mooie trendy plek heeft ook een klein nadeel: ieder 2 drankjes en een paar hele kleine snackjes en je bent alweer zo €150 armer :). Ach ja, zo vaak zijn we er niet...

De volgende dag verslapen we ons een klein beetje (de batterij van Jeroens telefoon heeft 's nachts de geest gegeven). Dus om half elf worden we wakker. Moeten we nog haasten voor het ontbijt ook!! Het leven van de wereldreiziger gaat nu eenmaal niet over rozen... :)

Helaas kunnen we door het late opstaan nu geen bezoek meer brengen aan Dharavi, de grootste sloppenwijk van Mumbai. Met name Jeroen wilde daar graag naartoe om eens te kijken hoe het er in de sloppenwijk aan toe gaat. Lijkt in eerste instantie een beetje aapjes kijken, maar het zijn vooral inwoners van de sloppenwijk zelf die de tours hebben opgezet om een centje bij te verdienen en voor de buitenstaander biedt dit een veilige manies om een kijkje achter de luxe schermen te nemen. In de loop van de jaren zijn deze tours in grote aantallen toegenomen. Maar helaas, tijdens ons bezoek is deze kans verkeken, omdat vroeg reserveren daarvoor belangrijk is, en dat zit er dankzij de telefoonbatterij niet meer in.

Maar we hebben een goed alternatief, lekker relaxen bij het zwembad. We zoeken een goed plekje in de zon. Wat zwemmen, wat lezen, wat kletsen, wat drinken, en... ongelooflijk verbranden. Met name Mariken moet het flink ontgelden en is aan het eind van de dag zo rood dat Marco Borsato er wel een liedje over had kunnen schrijven. Helaas voor de thuisblijvers, we hebben er geen foto's van, maar als we die hadden hadden we natuurlijk met liefde op internet gezet :)

De dag vliegt voorbij, en we besluiten om een hapje te gaan eten in het Taj Mahal Palace Hotel. Niet in een van de chique restaurants, maar in de Mexicaanse bar, want daar hebben ze die avond dé cricket wedstrijd van het jaar (voor ons Hyderabadi tenminste). Hyderabad tegen Calcutta. Als Hyderabad wint, gaan WE naar de halve finale!! Dat is weer even geleden, dus elke Hyderabadi kijkt ernaar uit, en wij als tijdelijke inwoners dus ook. Voor Mariken is dit een mooie gelegenheid om een kijkje in de cricket keuken te nemen. Biertje (helaas, de corona's waren op), burrito's en een groot scherm, wat wil een mens nog meer... Dat Hyderabad wint natuurlijk, en dat komt uit! Ze verslaan Calcutta, helaas voor de enige Nederlander in de IPL -die komt voor de tegenstander uit- maar stadsbelang gaat nu even voor...

Aan het mooie (toch wel enigszins decadente -we zullen het maar gewoon eerlijk toegeven) weekend komt alweer te snel een eind. Op maandagochtend vliegen we terug naar Hyderabad om aansluitend weer aan het werk te gaan. Mariken heeft nog de hele maandag om lekker te genieten in Mumbai, want die vliegt pas 's avonds. Ons wacht een drukke werkweek met hoog bezoek uit Nederland. Het team is er al zenuwachtig voor, dus dat wordt lachen...

Groeten vanuit het nog steeds heter wordende india. Tot de volgende keer maar weer!!!